Wystawy stałe w budynku Podzamcza:
"Świadectwa. Historia w twarzach - twarze historii"
Wystawa oparta na cyklu nagrań filmowych, przeprowadzonych z byłymi mieszkańcami Elbląga i regionu. Prezentuje obraz przedwojennego świata widzianego oczami dzieci. Obok opowieści dawnych elblążan, ich świat pokazany jest w dokumentach i fotografiach rodzinnych, przedmiotach codziennego użytku, charakterystycznych miejscach, zwyczajach i tradycjach. Na zwiedzających czekała będzie np. możliwość przymierzenia rekonstrukcji strojów z epoki. Najmłodsi będą mogli skorzystać z zabawek, stylizowanych na lata międzywojenne. Oryginalną częścią wystawy będzie też makieta dawnego, największego placu miasta - dzisiejszego placu Słowiańskiego - wykonana przez urodzonego elblążanina, Hansa - Joachima Pfau, od lat współpracującego z elbląskim muzeum. Na wernisażu pojawi się spora część bohaterów wspomnień, którzy odwiedzają miasto swego dzieciństwa.
„Elbląg reconditus”
Wystawa jest nowatorską próbą opowiedzenia dziejów Elbląga. Projekt i koncepcję wystawy opracował Michał Urban po dyskusji z zespołem pracowników merytorycznych Muzeum elbląskiego. Ekspozycja wpisuje się w nurt narracyjnych prezentacji historycznych. Przy jej aranżacji zastosowano szereg środków artystycznych, których zadaniem jest prowadzenie zwiedzającego nie tylko trasą merytoryczną: w ciągu prezentowanych obiektów muzealnych i informacji o dziejach miasta opisanych w formie kalendarium umieszczonych w monitorach, ale także wywoływanie określonych emocji - odwoływanie się przez elementy scenografii wystawy do skojarzeń widza zarówno związanych z jego własnymi wyobrażeniami i znajomością historii, jak i osobistym doświadczeniem i refleksją na temat mijającego czasu. Ważnym komponentem wystawy są efekty dźwiękowe, specjalnie przetworzone fragmenty utworów muzycznych i rozmów nieustannie towarzyszące zwiedzającemu, fragmenty „księgi” wpisanej w plansze graficzne oraz specjalnie wkomponowana „trasa” zwiedzania dla małych dzieci.
„Truso - legenda Bałtyku”
Do niedawna, Truso znaliśmy tylko z nazwy zapisanej przez anglosaskiego żeglarza Wulfstana. W końcu IX wieku wyruszył on w swój najważniejszy rejs - z Hedeby w Danii do Truso w rejonie ujścia Wisły. Sporządzoną przez Wulfstana relację z tej podróży, zamieścił król angielski Alfred Wielki w swoim przekładzie Chorografii Paulusa Orozjusza. Próby odnalezienia Truso trwały bez mała 400 lat - od chwili, gdy relację Wulfstana odszukał i opublikował w swoim wielkim dziele „The Principal Navigations, Voyages, Traffiques and Discoveries of the English Nation” (1598 r.) oksfordzki geograf Richrd Hakluyt.
Domyślać się mogliśmy, że w okresie wikińskim (VIII-XI wiek), Truso było ważnym emporium - portem handlowym położonym gdzieś u ujścia Wisły. Nie wiedzieliśmy jednak „gdzie i kiedy powstało, jak długo istniało i kiedy kwitło, wreszcie, kto je założył”. Nic więc dziwnego, że Truso stało się niemalże legendą - tajemniczym zatopionym miastem.
Odkrycie Truso w 1981 roku oraz prowadzone tam interdyscyplinarne badania wykopaliskowe, a także studia porównawcze, rozwiązały wiele z tych kwestii. Na wystawie „Truso - legenda Bałtyku”, w nowoczesny i nowatorski sposób prezentowane są te właśnie zagadnienia. Możemy dowiedzieć się, kim byli założyciele Truso, czym się zajmowali zawodowo, jak wyglądało ich życie codzienne i wierzenia.
Zwiedzając wystawę możemy m.in. poznać zasadę działania kompasu słonecznego, który był podstawowym instrumentem nawigacyjnym używanym przez Wikingów podczas oceanicznych rejsów. Możemy też zapoznać się z regułami obowiązującymi w ówczesnych grach planszowych oraz sprawdzić je w praktyce, na specjalnie przygotowanych stanowiskach.
Prezentowane na wystawie - cyfrowa wizualizacja Truso oraz makieta tej osady - w pełnym zakresie pokazują nam jak wyglądało to emporium oraz jaki obszar został przebadany wykopaliskowo. Opisane powyżej atrakcje, są tylko niewielkim przykładem tego, co można na ekspozycji zobaczyć, doświadczyć i przeżyć, przenosząc się w fascynujące czasy wikińskiej dominacji na Bałtyku.
"Goci. Znad Bałtyku do Rzymu"
Wystawa, która przeniesie zwiedzających do czasów potęgi Imperium Rzymskiego i jego upadku z ręki Gotów - ludu, który otworzył drogę rozwoju nowożytnej Europy.
Wystawa bazuje na unikatowym zbiorze zabytków pochodzących z Weklic - jednego z najlepiej poznanych cmentarzysk kultury wielbarskiej w Polsce, gdzie odkryto dotąd ponad 600 różnego rodzaju pochówków. Z tysięcy wydobytych obiektów wybrano te najciekawsze - w tym pozyskane w ostatnich latach i nie prezentowane nigdy wcześniej. Obrazują one zaradność i zasobność dawnych mieszkańców naszych terenów, bogactwo regionu oraz dowodzą, że nie był on tylko obrzeżem starożytnego świata.
Osią ekspozycji jest rekonstrukcja fragmentu drogi wielbarskiej, zawierająca oryginalne pozostałości traktu, wokół której rozlokowano kolejne elementy aranżacji: pakę transportową rzymskiego wozu handlowego czy fragment architektoniczny gockiego domostwa. Osobne miejsce znajduje temat pochówków na cmentarzyskach gockich Pomorza i Wysoczyzny Elbląskiej. Zrekonstruowany został grób tzw. księżniczki gockiej.
Całość tworzy ilustrowaną opowieść rozpoczętą pierwszymi wzmiankami o osiedlaniu się Gotów na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego i kończącą się dotarciem kilkaset lat później do granic Wiecznego Miasta.
Wystawy stałe w budynku Gimnazjum:
"Żuławy – ziemia ujarzmiona. Między trzema gardzielami Wisły"
Ekspozycja prezentująca historię regionu w nowej odsłonie, która przeniesie zwiedzającego w świat i wnętrza wiejskich domów dawnych mieszkańców Żuław.
Żuławy, kraina odmienna od innych w Polsce. Ukształtowana przez wieki, zagospodarowywana również przez osadników z Niderlandów. Po 1945 roku zasiedlona przez nowych przybyszów. Prezentowana wystawa „Żuławy – ziemia ujarzmiona” ma wprowadzić w specyfikę tego regionu, pokazać najważniejsze cechy specyficznego domu żuławskiego. W zaaranżowanym „domu” prezentujemy jego najważniejsze części (m.in. ciemną kuchnię) oraz typowe wyposażenie. Na naszej wystawie próbujemy ukazać kulturę materialną tych dawnych Żuław, tej urodzajnej krainy wydartej wodzie.
Żuławy, kraina odmienna od innych w Polsce. Ukształtowana przez wieki, zagospodarowywana również przez osadników z Niderlandów. Po 1945 roku zasiedlona przez nowych przybyszów. Prezentowana wystawa „Żuławy – ziemia ujarzmiona” ma wprowadzić w specyfikę tego regionu, pokazać najważniejsze cechy specyficznego domu żuławskiego. W zaaranżowanym „domu” prezentujemy jego najważniejsze części (m.in. ciemną kuchnię) oraz typowe wyposażenie. Na naszej wystawie próbujemy ukazać kulturę materialną tych dawnych Żuław, tej urodzajnej krainy wydartej wodzie.
"Relikty chwały Elbląga i regionu"
Wystawa stworzona we współpracy z ks. Rektorem Sławomirem Małkowskim, stanowi pierwszą część przygotowywanej ekspozycji prezentującej wyroby rzemiosła elbląskiego i inne zabytki związane z miastem i regionem.
Tytułowe określenie „relikty” oddaje specyficzną sytuację współczesnego Elbląga – miasta będącego w czasach krzyżackich i Rzeczypospolitej ważnym ośrodkiem gospodarczym i militarnym, miejscem wytwórczości rzemieślniczej i artystycznej, które w wyniku działań ostatniej wojny utraciło większość świadectw swojego dawnego znaczenia. Z trudem gromadzone w okresie powojennym ocalałe artefakty, pokazane na wystawie, są próbą zobrazowania dawnej świetności Elbląga i powiązanego z nim regionu.
Tytułowe określenie „relikty” oddaje specyficzną sytuację współczesnego Elbląga – miasta będącego w czasach krzyżackich i Rzeczypospolitej ważnym ośrodkiem gospodarczym i militarnym, miejscem wytwórczości rzemieślniczej i artystycznej, które w wyniku działań ostatniej wojny utraciło większość świadectw swojego dawnego znaczenia. Z trudem gromadzone w okresie powojennym ocalałe artefakty, pokazane na wystawie, są próbą zobrazowania dawnej świetności Elbląga i powiązanego z nim regionu.
Wystawa stała w skrzydle południowym:
„Elbląg. Historia ukryta pod ziemią”
Historia miasta widziana oczami archeologów. W skrzydle południowym budynku Podzamcza znajdziemy interaktywną wystawę Historia ukryta pod ziemią, zachęcającą do poznawania specyfiki badań archeologicznych i obcowania ze znaleziskami. Ekspozycja ukazuje fragment wykopalisk archeologicznych, którymi do niedawna była cała elbląska starówka. Jak wygląda odkrywanie średniowiecznego miasta? Co o jego przeszłości mówią odnajdywane artefakty? W jaki sposób archeolodzy odczytują informacje ukryte w zabytkach i kto im w tym pomaga? Poprzez prezentację często bardzo niepozornych znalezisk ekspozycja odkrywa przed zwiedzającymi tajemnice pracy archeologów. Na wystawie można oglądać ponad 100 nieprezentowanych dotąd zabytków, bez których zrekonstruowanie historii i życia dawnego Elbląga nie byłoby możliwe.
Muzeum Archeologiczno Historyczne w Elblągu
Bulwar Zygmunta Augusta
tel. 55 232 72 73
Godziny otwarcia:
W sezonie (1 czerwca - 30 września) wtorek- niedziela 11:00 - 18:00
Poza sezonem (1 października - 31 maja) wtorek- niedziela 9:00-16:00
Poza sezonem (1 października - 31 maja) wtorek- niedziela 9:00-16:00
W poniedziałki Muzeum jest nieczynne dla zwiedzających
Budynek Gimnazjum (wejście od Bulwaru Zygmunta Augusta) i skrzydło południowe- wstęp płatny. Cennik na stronie: www.muzeum.elblag.pl/s/15/bilety
Budynek Podzamcza (wejście od ul. Gimnazjalnej).